Definiția cu ID-ul 509089:
tabiét (-turi), s. n. –
1. Obicei, stil, deprindere. –
2. Viață confortabilă, comoditate, satisfacție. –
Var. tabet.
Mr. tabiete,
megl. tabiet.
Tc. (
arab.) tabiat (Ronzevalle 116; Șeineanu, II, 339; Lokotsch 1967),
cf. ngr. ταμπέτι,
alb.,
sb. tabiat,
bg. tabiĭat. –
Der. tabietliu,
adj. (cu tabieturi, maniac, pedant), din
tc. tabiatli.
Tabiet dex online | sinonim
Tabiet definitie