arhondăríe sf [At: CIHAC II, 363 / V: -ntă- / Pl: ~ii / E: ngr ἀρχοντάρεῖον] Aripă dintr-o mănăstire (sau casă) destinată oaspeților, drumeților Si: (Mol) arhondaric.

ARHONDĂRÍE, arhondării, s. f. Arhondaric. – Din ngr. arhondarion.

ARHONDĂRÍE, arhondării, s. f. Arhondaric. – Din ngr. arhondaríon.

ARHONDĂRÍE, arhondării, s. f. (Munt.) Arhondaric. Merseră să se odihnească în chilia starețului ce slujea de arhondărie. ODOBESCU, S. I 88.

ARHONDĂRÍE, arhondării, s. f. (Reg.) Arhondaric. – Ngr. arhontareion.

arhondăríe s. f., art. arhondăría, g.-d. art. arhondăríei; pl. arhondăríi, art. arhondăríile

arhondăríe s. f., art. arhondăría, g.-d. art. arhondăríei; pl. arhondăríi, art. arhondăríile

ARHONDĂRÍE s. arhondaric. (A dormit la ~ mânăstirii.)

arhondăríe f. (d. arhondaric). Arhondaric.

ARHONDĂRIE s. arhondaric. (A dormit la ~ mănăstirii.)