ZMEULÉȚ, zmeuleți, s. m. Diminutiv al lui zmeu (I). [Pr.: zme-u-] – Zmeu + suf. -uleț.

ZMEULÉȚ, zmeuleți, s. m. Diminutiv al lui zmeu (I). [Pr.: zme-u-] – Zmeu + suf. -uleț.

ZMEULÉȚ, zmeuleți, s. m. (Rar) Diminutiv al lui zmeu (1). (Cu pronunțare regională) Eu ucid douăsprezece suflete deodată, dar nu pe-un zmăuleț ca voi. SBIERA, P. 182.

ZMEULÉȚ, zmeuleți, s. m. Diminutiv al lui zmeu.

zmeuléț (zme-u-) s. m., pl. zmeuléți

zmeuléț s. m. (sil. zme-u), pl. zmeuléți