STÂLPUȘÓR, stâlpușori, s. m. Stâlpișor. – Stâlp + suf. -ușor.

STÂLPUȘÓR, stâlpușori, s. m. Stâlpișor. – Stâlp + suf. -ușor.

STÎLPUȘÓR, stîlpușori, s. m. Stîlpișor. Cercomferința de trei verste însemnată cu stîlpușori de lemn. NEGRUZZI, S. I 36.

stâlpușór s. m., pl. stâlpușóri

stâlpușór s. m., pl. stâlpușóri

STÂLPUȘÓR s. v. stâlpișor.

STÂLPUȘÓR s. v. mănușă.

stîlpuléț -ușór m. Stîlp mic.

STÎLPUȘOR s. stîlpișor, stîlpuleț.

stîlpușor s. v. MĂNUȘĂ.