STÂLPIȘÓR, stâlpișori, s. m. Diminutiv al lui stâlp; stâlpuleț, stâlpușor. [Var.: (reg.) stâlpșór s. m.] – Stâlp + suf. -ișor.

STÂLPȘÓR s. m. v. stâlpișor.

STÂLPIȘÓR, stâlpișori, s. m. Diminutiv al lui stâlp; stâlpuleț, stâlpușor. [Var.: (reg.) stâlpșór s. m.] – Stâlp + suf. -ișor.

STÂLPȘÓR s. m. v. stâlpișor.

STÎLPIȘÓR, stîlpișori, s. m. Diminutiv al lui stîlp. – Variantă: stîlpșor (BIBICESCU, P. P. 326) s. m.

STÎLPȘÓR s. m. v. stîlpișor.

stâlpișór s. m., pl. stâlpișóri

stâlpișór s. m., pl. stâlpișóri

STÂLPIȘÓR s. stâlpuleț, stâlpușor.

STÎLPIȘOR s. stîlpuleț, stîlpușor.