13 definiții pentru sesterțiu
SESTÉRȚ, sesterți,
s. m. Monedă romană de argint, mai târziu de bronz, subdiviziune a dinarului. [
Var.: (
înv.)
sestérțiu s. n.] – Din
lat. sestertius. SESTÉRȚIU s. n. v. sesterț. SESTÉRȚ, sesterți,
s. m. Monedă romană de argint, mai târziu de bronz, subdiviziune a dinarului. [
Var.: (
înv.)
sestérțiu s. n.] – Din
lat. sestertius. SESTÉRȚIU s. n. v. sesterț. SESTÉRȚ, sesterți,
s. m. (Și în forma sesterțiu) Monedă romană de aramă. Îi producea un venit anual de 60000 sesterții, adică, pe banii de acum, 12000 lei noi. ODOBESCU, S. III 26. Pe-o mie de sesterții sînt gata să ți-l vînd. ALECSANDRI, T. II 246. – Variantă:
sestérțiu s. m. SESTÉRȚIU s. m. v. sesterț. sestérț s. m.,
pl. sestérți
sestérț s. m., pl. sestérți SESTÉRȚ s.m. Monedă de argint la romani, având valoarea de aproximativ un sfert de dinar. [Var. sesterțiu s.m. / cf. lat. sestertius, fr. sesterce].
SESTÉRȚIU s.m. v.
sesterț. SESTÉRȚ s. m. monedă (de argint) la romani, de aproximativ un sfert de dinar. (< lat. sestertius)
sesterțiu n. monedă romană în valoare cam de 30 de centime.
*sestérțiŠși ob. -
érÈ› m. (lat. sestertius). O mică monetă de argint care valora un sfert de dinar saÅ 2 aÈ™Ä È™i jumătate saÅ vre-o 20 È™i ceva de banÄ la vechiÄ RomanÄ. Marele sesterÈ› (lat. sestertium, care e un gen. pl. îld. mille sestertiorum saÅ sestertium, care, uzitat singur, a fost considerat ca un n. sing.), o monetă de socoteală care valora 1000 de sesterÈ›iÄ. – SesterÈ›iÅ (declinat ca propriÅ) face pl. -È›iÄ, art. -È›iiÄ, Äar sesterÈ›, pl. -È›Ä, art. -È›iÄ.
Sesterțiu dex online | sinonim
Sesterțiu definitie
Intrare: sesterÈ›
sesterÈ› substantiv masculin