SCHITULÉȚ, schitulețe, s. n. Diminutiv al lui schit. – Schit + suf. -uleț.

SCHITULÉȚ, schitulețe, s. n. Diminutiv al lui schit. – Schit + suf. -uleț.

SCHITULÉȚ, schitulețe, s. n. Diminutiv al lui schit. Ajunsei la un schituleț. GORJAN, H. IV 156.

schituléț s. n., pl. schituléțe

schituléț s. n., pl. schituléțe

SCHITULÉȚ s. (BIS.) schitișor.

SCHITULEȚ s. (BIS.) schitișor.