Dicționare ale limbii române

6 definiții pentru radiotelefonic

RADIOTELEFÓNIC, -Ă, radiotelefonici, -ce, adj. Referitor la radiotelefonie, de radiotelefonie. [Pr.: -di-o-] – Din fr. radiotéléphonique.
RADIOTELEFÓNIC, -Ă, radiotelefonici, -ce, adj. Referitor la radiotelefonie, de radiotelefonie. [Pr.: -di-o-] – Din fr. radiotéléphonique.
radiotelefónic adj. m. (sil. -di-o-), pl. radiotelefónici; f. sg.radiotelefónică, pl. radiotelefónice
RADIOTELEFÓNIC, -Ă adj. Referitor la radiotelefonie. [Cf. fr. radiotéléphonique].
RADIOTELEFÓNIC ~că (~ci, ~ce) Care ține de radiotelefonie; propriu radiotelefoniei. [Sil. -di-o-] /<fr. radiotéléphonique
radiotelefónic, -ă adj. 1962 Privitor la radiotelefonie v. radiocomplex, radiotelefon (din fr. radiotéléphonique; L; DN3, DEX-S)

Radiotelefonic dex online | sinonim

Radiotelefonic definitie

Intrare: radiotelefonic
radiotelefonic adjectiv
  • silabisire: -di-o-