7 definiții pentru probațiune
PROBAȚIÚNE, probațiuni,
s. f. (
Jur.) Dovedire;
concr. dovadă. [
Pr.: -ți-u-] – Din
lat. probatio, -onis, fr. probation. PROBAȚIÚNE, probațiuni,
s. f. (
Jur.) Dovedire;
concr. dovadă. [
Pr.: -ți-u-] – Din
lat. probatio, -onis, fr. probation. *probațiúne (-ți-u-)
s. f.,
g.-d. art. probațiúnii;
pl. probațiúni
probațiúne s. f. (sil. -ți-u-), pl. probațiúni PROBAȚIÚNE s. f. 1. (jur.) acțiunea de a proba (1); dovedire; dovadă. 2. timp pentru noviciat. (< fr. probation, lat. probatio)
PROBAȚIUNE s. (JUR.) dovadă, mărturie, probă. (O ~ adusă în sprijinul împricinatului.) Probațiune dex online | sinonim
Probațiune definitie
Intrare: probațiune
probațiune substantiv feminin