NĂDRĂGÉL, nădrăgei, s. m. (Pop.) Diminutiv al lui nădrag. – Nădrag + suf. -el.

NĂDRĂGÉL, nădrăgei, s. m. (Pop.) Diminutiv al lui nădrag. – Nădrag + suf. -el.

NĂDRĂGÉI s. m. pl. Diminutiv al lui nădragi. Să-mi fac niște nădrăgei, Tocmai ca frunza de tei. ANT. LIT. POP. I 74.

nădrăgél (pop.) (nă-dră-) s. m., pl. nădrăgéi, art. nădrăgéii

nădrăgél s. m. (sil. -dră-), pl. nădrăgéi, art. nădrăgéii