NÁCRU s. n. (Livr.) Sidef. – Din fr. nacre.

NÁCRU s. n. (Livr.) Sidef. – Din fr. nacre.

NÁCRU s. n. (Franțuzism) Sidef. Vasul e de aur virgin schinteiat cu plăci de nacru. MACEDONSKI, O. I 151. Și pagoda cea de nacru cu roz acoperămînt. NEGRUZZI, S. II 132.

nácru (livr.) (na-cru) s. n., art. nácrul

nácru s. n. (sil. -cru), art. nácrul

NÁCRU s. v. sidef.

NÁCRU s.n. (Liv.) Sidef. [< fr. nacre, cf. pers. nakar].

NÁCRU s. n. sidef. (< fr. nacre)

nacru n. sidef: pagoda cea de nacru NEGR. (= fr. nacre).

nacru s. v. SIDEF.