28 definiții pentru hiritisire
FIRITISÍ, firitisesc,
vb. IV (
Fam.) A felicita. [
Var.: (
înv.)
heretisí, hiritisí vb. IV] – Din
ngr. hiritizó. FIRITISÍRE, firitisiri,
s. f. (
Fam.) Faptul de a firitisi; felicitare. [
Var.: (
înv.)
hiritisíre s. f.] –
V. firitisi. HERETISÍ vb. IV
v. hiritisi. HIRITISÍ vb. IV
v. firitisi. HIRITISÍRE s. f. v. firitisire. FIRITISÍ, firitisesc,
vb. IV.
Tranz. V. hiritisi. HERETISÍ vb. IV
V. hiritisi. HIRITISÍ, hiritisesc,
vb. IV.
Tranz. (
Înv.) A felicita. [
Var.:
heretisí, firitisí vb. IV.] – Din
ngr. hiritizó. HIRITISÍRE, hiritisiri,
s. f. (
Înv.) Faptul de a hiritisi; felicitare. –
V. hiritisi. FIRITISÍ vb. IV
v. hiritisi. HERETISÍ vb. IV
v. hiritisi. HIRITISÍ, hiritisesc,
vb. IV.
Tranz. (Învechit și arhaizant) A felicita. Bătrînul Ștefănescu privea și asculta cu o față prietenoasă, ca și cînd oamenii l-ar fi hiritisit. REBREANU, R. II 167. Hai să-l hiritisim pentru fericirea lui. ALECSANDRI, T. 589. – Variante:
heretisí (CARAGIALE, O. VII 168, ISPIRESCU, L. 257, DONICI, F. 60),
firitisí (TEODORESCU, P. P. 620)
vb. IV.
HIRITISÍRE, hiritisiri,
s. f. (Învechit) Faptul de
a hiritisi; felicitare. Se zăpăci, nefiind meșter în hiritisirile lungi și ceremonioase. REBREANU, I. 36.
!firitisí (a ~) (
fam.)
vb.,
ind. prez. 1
sg. și 3
pl. firitisésc,
imperf. 3
sg. firitiseá;
conj. prez. 3 să firitiseáscă
!firitisíre (
fam.)
s. f.,
g.-d. art. firitisírii;
pl. firitisíri
hiritisí vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. hiritisésc, imperf. 3 sg. hiritiseá; conj. prez. 3 sg. și pl. hiritiseáscă hiritisíre s. f., g.-d. art. hiritisírii; pl. hiritisíri HIRITISÍ vb. v. felicita. HIRITISÍRE s. v. felicitare. heretisí (heretisésc, heretisít), vb. –
1. A saluta, a de binețe. –
2. A felicita. –
Var. hiritisi, firitisi.
Mr. hirițescu, hiritisescu.
Ngr. χαιρετίζω, de la χαιρετῶ „a saluta” (DAR; Gáldi, Dict., 195).
Sec. XVIII. –
Der. hiritiseală (
var. firitiseală),
s. f. (felicitare); heretismă,
s. f. (felicitare), din
ngr. χαιρέτισμα,
înv.; heretisanie,
s. f. (
înv., felicitare), din
v. sb. heretisanije (
cf. Vasmer,
Gr., 63).
firitisí, firitisésc, vb. IV (înv.) 1. a felicita. 2. a cinsti cu băutură (pe cineva). firitisì v. V.
heretisì: ca să ne firitisească CAR.
heretisì (hiritisì) v.
1. a felicita: să heretisească pe împărat pentru scăparea fie-săi ISP.;
2. pop. a cinsti cu băutură. [Gr. mod.].
heretisésc și
hiritisésc v. tr. (ngr. heretizo [aor. herétisa], d. vgr. hairetizo, felicit, d. hairo, mă bucur, háris, grație. V.
har). Rar azĭ. Felicit.
hiritisésc, V.
heretisesc. hiritisi vb. v. FELICITA. hiritisire s. v. FELICITARE. Hiritisire dex online | sinonim
Hiritisire definitie
Intrare: firitisi
firitisi verb grupa a IV-a conjugarea a VI-a
hiritisi verb grupa a IV-a conjugarea a VI-a
heretisi verb grupa a IV-a conjugarea a VI-a
Intrare: firitisire
hiritisire substantiv feminin