12 definiții pentru hadâmb
HADẤMB, hadâmbi,
s. m. (
Înv.) Eunuc. – Din
tc. hadim. HADẤMB, hadâmbi,
s. m. (
Înv.) Eunuc. – Din
tc. hadim. HADÎ́MB, hadîmbi,
s. m. (Învechit și arhaizant) Eunuc. Haremul era undeva, într-o tainiță, după alte ziduri, subt paza hadîmbilor negri, necunoscut încă unui ochi străin. SADOVEANU, Z. C. 277.
HADÂMB, hadâmbi,
s. m. 1. (
Înv. și
arh.) Eunuc.
2. (
Reg.) Bou sau cal nejugănit bine. –
Tc. hadım. hadấmb (
înv.)
s. m.,
pl. hadấmbi
hadâmb s. m., pl. hadâmbi
hadîmb (hadấmbi), s. m. – Eunuc, castrat. –
Var. (
înv.) hadîm.
Tc. hadim (Șeineanu, III, 58; Meyer 144),
cf. alb. hadëm,
bg. hadum,
sb. hàdum.
hadî́m, -î́n și (est)
-î́mb m. (turc. hadym, ar. gadyn). Vechĭ. Eŭnuc, scopit, castrat. – Azĭ hadîmb, matahală, persoană voluminoasă: un hadîmb de babă cu șalele cît rîșnița (V. Caraivan, Neam. Rom. Lit 2, 813). V.
huĭdumă. SOLIMAN-pașa (Hadâmbul „Eunucul”) (sec. 15), comandant militar turc, beglerbeg al Rumeliei. Conducător al oștirii otomane înfrânte de Ștefan cel Mare în bătălia de lângă Vaslui (ian. 1475). A comandat avangarda armatei turce în lupta de la Valea Albă (iul. 1476). HADÎMB; Hadîmbul, fam. (Isp V); Hadămbul b. (16 A IV 290); – Iani (Sd V 96), < tc. hadum „eunuc”. Hadâmb dex online | sinonim
Hadâmb definitie
Intrare: hadâmb
hadâmb substantiv masculin admite vocativul