guguțá vb., ind. prez. 1 sg. gugúț, 3 sg. și pl. gugúță gugúț adv. (reg.) (stând) pe vine, ciucit. gugúț, adv. – În expr. a sta guguț = a sta pe vine, a sta ghemuit. (Maram., Trans. de Nord.). – Din *gug + suf. -uț, sau rezultat din cucuț (Loșonți, 2001). gugúț, adv. – A sta pe vine; ghemuit. – Probabil din gugu „bulgăre de pământ” (< germ. Kubel „glob”) sau guguș „porumbel” (< bg. guguška).
Guguț dex online | sinonim
Guguț definitie
Intrare: guguța
guguța verb grupa I conjugarea I