GLUCÍNIU s. n. (Chim.) Beriliu. – Din fr. glucinium.

GLUCÍNIU s. n. (Chim.) Beriliu. – Din fr. glucinium.

glucíniu [niu pron. niu] s. n., art. glucíniul; simb. Be

glucíniu s. n. [-niu pron. -niu], art. glucíniul; simb. Gl

GLUCÍNIU s. v. beriliu.

GLUCÍNIU s.n. Beriliu. [Pron. -niu. / < fr. glucinium].

GLUCINIU s. (CHIM.) beriliu. (~ este un metal.)