dârlogél sm [At: TEODORESCU, P. P. 45 / Pl: ~ei / E: dârlog + -el] 1-8 (Șhp) Dârlog (1-4) (mic).

DÂRLOGÉL, dârlogei, s. m. (Pop.) Diminutiv al lui dârlog1. – Dârlog1 + suf. -el.

DÂRLOGÉL, dârlogei, s. m. (Pop.) Diminutiv al lui dârlog1. – Dârlog1 + suf. -el.

DÎRLOGÉL, dîrlogei, s. m. (Popular) Diminutiv al lui dîrlog. Este-un cal legat... Și pe el mi-l țin Vro cinci vornicei, Vro cinci comișei: doi de dîrlogei. TEODORESCU, P. P. 45.

dârlogél (pop.) s. m., pl. dârlogéi, art. dârlogéii

dârlogél s. m., pl. dârlogéi