brotán sm [At: ALEXANDRIA (1842), ap. TDRG / Pl: ~i / E: nct] (Înv) 1 (Zgl) Brotac. 2 Copil răsfățat.

BROTÁN, brotani, s. m. (Reg.) Broatec. – Brot[ac] + suf. -an.

BROTÁN, brotani, s. m. (Reg.) Broatec. – Brot[ac] + suf. -an.

BROTÁN, brotani, s. m. (Regional) Brotac.

BROTÁN, brotani, s. m. (Reg.) Broatec. – Din brot[ac] + suf. -an.

brotán (reg.) s. m., pl. brotáni

brotán s. m., pl. brotáni

BROTÁN s. v. broască de iarbă, broască verde, broatec, brotac, brotăcel, buratic.

brotan s. v. BROASCĂ DE IARBĂ. BROASCĂ VERDE. BROATEC. BROTAC. BROTĂCEL. BURATIC.