14 definiții pentru brigand
brigánd sm [At: DA / Pl: ~nzi / E: fr brigand] (Frm) Tâlhar de drumul mare. BRIGÁND, briganzi,
s. m. (Franțuzism) Tâlhar de drumul mare. – Din
fr. brigand. BRIGÁND, briganzi,
s. m. (Franțuzism) Tâlhar de drumul mare. – Din
fr. brigand. BRIGÁND, briganzi,
s. m. (Franțuzism) Tîlhar, hoț de drumul mare, hoț de codru, care jefuiește înarmat, singur sau (de cele mai multe ori) în ceată.
BRIGÁND, briganzi,
s. m. (Franțuzism) Tâlhar de drumul mare. –
Fr. brigand. brigánd (
livr.)
s. m.,
pl. brigánzi
brigánd s. m., pl. brigánzi BRIGÁND s. v. bandit, tâlhar. BRIGÁND s.m. Hoț de drumul mare, tâlhar. [< fr. brigand].
BRIGÁND s. m. tâlhar de drumul mare. (< fr. brigand)
BRIGÁND ~zi m. 1) Persoană care comite jafuri, făcând uz de forță; hoț de drumul mare; tâlhar. 2) Om necinstit. /<fr. brigand *brigánd și
brigánt m. (fr. brigand, it. brigante, d. brigare, a merge în ceată). Tîlhar armat (de codru).
brigand s. v. BANDIT. TÎLHAR. Brigand dex online | sinonim
Brigand definitie
Intrare: brigand
brigand substantiv masculin