9 definiții pentru branșare
branșa vt [At: CADE / Pzi: ~ șez / E: fr brancher] 1 A face un branșament (de conductă). 2 A face legătura unui fir electric cu firul principal. BRANȘÁ, branșez,
vb. I.
Tranz. A face un branșament sau un racord electric. – Din
fr. brancher. BRANȘÁ, branșez,
vb. I.
Tranz. A face un branșament sau un racord electric. – Din
fr. brancher. BRANȘÁ, branșez,
vb. I.
Tranz. A face un branșament sau un racord electric.
BRANȘÁ, branșez,
vb. I.
Tranz. A face un branșament sau un racord electric. –
Fr. brancher. branșá (a ~) vb.,
ind. prez. 3 branșeáză, 1
pl. branșắm;
ger. branșấnd
branșá vb., ind. prez. 1 sg. branșéz, 3 sg. și pl. branșeáză, 1 pl. branșăm; ger. branșând BRANȘÁ vb. I. tr. A face un branșament, un racord electric. [< fr. brancher].
BRANȘÁ vb. tr. 1. a face un branșament. 2. (
fig.) a pune în legătură. (< fr. brancher)
Branșare dex online | sinonim
Branșare definitie
Intrare: branșa
branșa verb grupa I conjugarea a II-a