Dicționare ale limbii române

7 definiții pentru bancrut

bancrút sm vz bancrutar
bancrút (rar) s. m., pl. bancrúți
bancrút s. m. (sil. mf. banc -), pl. bancrúți
BANCRÚT, bancruți, s.m. (sil. mf. banc-).
BANCRÚT s.m. Bancrutar. [< germ. Bankrott, cf. it. bancarottiere].
BANCRÚT s. m. Bancrutar. (din germ. Bankrott)
bancrut m. falit.

Bancrut dex online | sinonim

Bancrut definitie

Intrare: bancrut
bancrut substantiv masculin
  • silabisire: banc-