10 definiții pentru afronta
afronta vt [At: DEX2 / V: -run- / Pzi: ~ront / E: fr affronter] 1 (Rar) A înfrunta. 2 (Med) A apropia, prin operație, marginile unei plăgi pentru o bună cicatrizare. AFRONTÁ, afrontez,
vb. I.
Tranz. A înfrunta. [
Prez. ind. și: afrónt. –
Var.:
afruntá vb. I] – Din
fr. affronter (după înfrunta).
AFRUNTÁ, vb. I
v. afronta. AFRUNTÁ, afrúnt,
vb. I.
Tranz. (Franțuzism) A înfrunta. Acela ce nu știe o jertfă ca s-afrunte E mic de suflet. MACEDONSKI, O. II 36.
AFRUNTÁ, afrúnt,
vb. I.
Tranz. (Franțuzism) A înfrunta. –
Fr. affronter (după înfrunta).
afrontá (a ~) (a-fron-)
vb.,
ind. prez. 3 afronteáză
afrontá/afruntá vb. (sil. -fron- /-frun-), ind. prez. 1 sg. afrónt/afrúnt, 3 sg. și pl. afróntă/afrúntă AFRONTÁ vb. I tr.
1. A înfrunta.
2. (Med.) A apropia prin operație buzele unei plăgi pentru o bună cicatrizare. [< fr. affronter].
AFRONTÁ vb. tr. 1. a se opune cu curaj; a înfrunta, a brava, a sfida. 2. a apropia prin operație buzele unei plăgi. (< fr. affronter)
Afronta dex online | sinonim
Afronta definitie
Intrare: afronta
afronta 2 1 -t tranzitiv conjugarea I grupa I verb
afrunta conjugarea I grupa I verb tranzitiv
afronta 1 1 -tez tranzitiv conjugarea a II-a grupa I verb