SCOROMBÁR, scorombari, s. m. (Bot.; reg.) Porumbar1. – Scoroambă + suf. -ar.

SCOROMBÁR, scorombari, s. m. (Bot.; reg.) Porumbar1. – Scoroambă + suf. -ar.

scorombár (reg.) s. m., pl. scorombári

scorombár s. m., pl. scorombári

SCOROMBÁR s. v. porumbar, porumbel.

scorombar m. Bot. porumbar. [V. scoroambă].

scorombár m. (d. scoroambă). Munt. Porumb, porumbar (prun).

scorombar s. v. PORUMBAR. PORUMBEL.