PRUNDULÉȚ, prundulețe, s. n. (Rar) Diminutiv al lui prund; prundișor, prunduiaș, prundurel, prunduț. – Prund + suf. -uleț.

PRUNDULÉȚ, prundulețe, s. n. Diminutiv al lui prund; prundișor, prunduiaș, prundurel, prunduț. – Prund + suf. -uleț.

PRUNDULÉȚ, prundulețe, s. n. (Rar) Diminutiv al lui prund. Colea jos în prunduleț, A crescut un nuculeț. JARNÍK-BÎRSEANU, D. 182.

prunduléț (rar) s. n., pl. prunduléțe

prunduléț s. n., pl. prunduléțe

PRUNDULÉȚ s. v. prundișor.

PRUNDULEȚ s. prundișor, (reg.) prunduiaș, prunduț.