17 definiții pentru percheziționare
PERCHEZIȚIONÁ vb. I
v. perchiziționa. PERCHIZIȚIONÁ, perchiziționez,
vb. I.
Tranz. A efectua o perchiziție, a supune unei perchiziții o persoană, o locuință. ♦
P. gener. A scotoci. [
Pr.: -ți-o-. –
Var.:
percheziționá vb. I] – Din
fr. perquisitionner. PERCHEZIȚIONÁ, percheziționez,
vb. I.
Tranz. A efectua o percheziție, a supune unei percheziții o persoană, o locuință. ♦
P. gener. A scotoci. [
Pr.: -ți-o-. –
Var.:
perchiziționá vb. I] – Din
fr. perquisitionner. PERCHIZIȚIONÁ vb. I
v. percheziționa. PERCHEZIȚIONÁ, percheziționez,
vb. I.
Tranz. A supune unei percheziții. înainte de-a pleca eu, trebuie percheziționată casa încă o dată. POPA, V. 127. – Variantă:
perchiziționá (SADOVEANU, O. VI 274)
vb. I.
PERCHIZIȚIONÁ vb. I
v. percheziționa. perchiziționá / percheziționá (a~) (-ți-o-)
vb.,
ind. prez. 3 perchiziționeáză / percheziționeáză
percheziționá vb. (sil. -ți-o-), ind. prez. 1 sg. percheziționéz, 3 sg. și pl. percheziționeáză PERCHEZIȚIONÁ vb. (prin nord-estul Olt.) a scociorî. PERCHEZIȚIONÁ vb. I. tr. A face o percheziție. [Pron. -ți-o-, var. perchiziționa vb. I. / < fr. perquisitionner].
PERCHEZIȚIONÁRE s.f. Acțiunea de a percheziționa și rezultatul ei. [< percheziționa].
PERCHIZIȚIONÁ vb. I. v.
percheziționa. PERCHEZIȚIONÁ vb. tr. a face o percheziție. (< fr. perquisitionner)
A PERCHEZIȚIONÁ ~éz tranz. (persoane, locuințe) A supune unei percheziții. [Sil. -ți-o-] /<fr. perquisitionner perchiziționà v. a face perchizițiuni.
*perchiziționéz v. tr. (fr. perquisitionner). Fac perchizițiune, caut, cercetez peste tot: a perchiziționa un apartament, un individ.
PERCHEZIȚIONA vb. (prin nord-estul Olt.) a scociorî. Percheziționare dex online | sinonim
Percheziționare definitie
Intrare: perchiziționa
perchiziționa verb grupa I conjugarea a II-a
percheziționa verb grupa I conjugarea a II-a