11 definiții pentru inconstanță
INCONSTÁNȚĂ, inconstanțe,
s. f. Lipsă de constanță; nestatornicie. – Din
fr. inconstance. INCONSTÁNȚĂ, inconstanțe,
s. f. Lipsă de constanță; nestatornicie. – Din
fr. inconstance. INCONSTÁNȚĂ, inconstanțe,
s. f. Faptul de a fi inconstant; nestatornicie.
inconstánță s. f.,
g.-d. art. inconstánței;
pl. inconstánțe
inconstánță s. f., g.-d. art. inconstánței; pl. inconstánțe INCONSTÁNȚĂ s. v. inconsecvență. INCONSTÁNȚĂ s.f. Lipsă de constanță; nestatornicie. [Cf. fr. inconstance, lat. inconstantia].
INCONSTÁNȚĂ s. f. lipsă de constanță; nestatornicie. (< fr. inconstance, lat. inconstantia)
INCONSTÁNȚĂ ~e f. 1) Caracter inconstant; lipsă de constanță. 2) Atitudine inconstantă; inconsecvență. [G.-D. inconstanței; Sil. -con-stan-] /<fr. inconstance *inconstánță f., pl. e (lat. in-constantia). Nestatornicie, lipsă de constanță.
INCONSTANȚĂ s. inconsecvență, instabilitate, neconsecvență, neconstanță, nestabilitate, nestatornicie, (livr.) labilitate, (înv.) neconsecință, nestare. (~ unei persoane.) Inconstanță dex online | sinonim
Inconstanță definitie
Intrare: inconstanță
inconstanță substantiv feminin