10 definiții pentru damna
damna vt [At: PROT. – POP., N. D. / Pzi: ~nez / E: fr damner] (Liv; în mitologia greco-latină și în creștinism) 1 A condamna pe cineva la chinurile infernului. 2 (Pgn) A condamna. 3 A blestema. DAMNÁ, damnez,
vb. I.
Tranz. (
Livr.; în mitologia greco-romană și în religia creștină) A condamna la chinurile iadului. ♦ A blestema. – Din
fr. damner, lat. damnare. DAMNÁ, damnez,
vb. I.
Tranz. (
Livr.; în mitologia greco-romană și în religia creștină) A condamna la chinurile infernului. ♦ A blestema. – Din
fr. damner, lat. damnare. damná (a ~) (
livr.)
vb.,
ind. prez. 3 damneáză
damná vb., ind. prez. 1 sg. damnéz, 3 sg. și pl. damneáză DAMNÁ vb. I. tr. (Liv.) A condamna la chinurile infernului. ♦ A blestema. [< fr. damner, cf. lat. damnare].
DAMNÁ vb. tr. 1. a condamna la chinurile infernului. 2. a blestema, a reproba. (< fr. damner, lat. damnare)
A DAMNÁ ~éz tranz. 1) ist. rel. A condamna la chinurile infernului. 2) A supune unui blestem; a blestema. /<fr. damner, lat. damnare *damnéz v. tr. (lat. damnare. V.
condamn, daună). Condamn la muncile iaduluĭ. Damnez o carte, opresc citire eĭ.
Damna dex online | sinonim
Damna definitie
Intrare: damna
damna verb grupa I conjugarea a II-a